سرقت ادبی یا پلاجریسم به معنای تشابه مقاله شما با مقالات چاپ شده و نمایه شده در پایگاه های معتبر می باشد. در نگارش مقاله تان باید دقت کنید که متن و نتایج مقاله کاملا متعلق شما باشند و از جایی رونوشت نکرده باشید. در غیر این صورت باید قبل از ارسال به مجله ، متن مقاله خود را پارافریز نمایید تا تشابه مقاله تان از بین برود.

سرقت ادبی می‌تواند تمام یا بخشی از کار را شامل شود. حتی شاید فرد، به‌نوعی آن را تغییر دهد و استفاده کند این کار نیز جزء مصادیق پلیجریزم محسوب می‌شود. اگر درصد پلاجریسم مقاله بالا باشد پذیرش نخواهد شد.

پارافریز زمانی انجام می­ گیرد که شما ایده یا نظریه شخص دیگری را با کلمات خودتان بیان می­ کنید. هدف اصلی این کار نگه داشتن معنا و مفهوم متن اصلی بدون کپی کردن و بازگوکردن کلمه به کلمه آن است.

یکی از چالشهای مهم در حوزه تحقیقات و مطالعات پژوهشی، نقض اصول اخلاقی در طی این فرایند است که یکی از مصادیق رایج آن سرقت ادبی میباشد و امروزه در فضاهای دانشگاهی با گسترش دسترسی به منابع و مقالات علمی از طریق وب و اینترنت، شکل جدیدی به خود گرفته است.

سرقت ادبی یا علمی معضلی که چندسالیست گریبان گیر سیستم آموزشی کشور و پاشنه آشیل فعالیتهای پژوهشی دانش پژوهان و محققان ایرانی شده و متاسفانه در مواردی نیز وجهه و اعتبار جامعه علمی کشور را مخدوش کرده است.

در تحقیق و مطالعه برای نگارش مقالات علمی، استفاده از یافته های پژوهشهای پیشین رایج ترین روش برای انجام پژوهش میباشد.

هر محققی به عنوان عضوی از جامعه علمی، ملزم به رعایت اخلاق پژوهشی در فعالیتهای پژوهشی خود است. یکی از این مسائل ذکر مفاهیمی است که آگاهانه از دیگران قرض گرفته یا از آنها استفاده کرده است.

با پیشرفت تکنولوژی و گسترش دسترسی به اینترنت و محتوای مقالات علمی، موارد سرقت ادبی نیز بیشتر شده و این امر باعث حساسیت و سختگیری مجلات علمی در این مورد گردیده و بسیاری از مقالات علمی به‌همین علت رد یا ریجکت میشوند.

اگر جزو آن دسته از افرادی باشید که مقاله علمی شما به دلیل درصدی شباهت متنی در مجلات معتبر از همان ابتدای فرایند ارزیابی توسط سردبیر یا داوران مجله Fast Reject شده یا ریوایز و برگشت خورده باشد، حتما از اهمیت مبحث سرقت ادبی در مقالات علمی مطلع هستید.

از دیرباز آثار ادبی و هنری ارزشمندی توسط بزرگترین نویسندگان و هنرمندان تاریخ خلق شده و نسل به نسل از پیشینیان به مردمان امروزی رسیده است.

سرقت ادبی یا پلاجیاریسم نه تنها در آثار ادبی و هنری بزرگان و نویسندگان این عرصه ها، بلکه در حوزه تحقیقات و پژوهش های علمی نیز اتفاق می افتد. چه بسا حتی در این حوزه به دلایل مختلف، بیشتر نیز هست.

در چند دهه اخیر بدلیل روند رو به رشد ارائه مقالات و پایان نامه‌ در حوزه علوم مختلف از سوی محققین و دانشجویان، یکی از حساسیتهای عمده مراکز علمی و دانشگاهها، این است که از حقوق نویسندگان و محققین در برابر هر گونه کپی برداری از دستاوردهای آنها توسط افراد دیگر جلوگیری به عمل آورند.

در هر پروسه تحقیق و مطالعه، یکی از در دسترس ترین و در عین حال جامع ترین منابع برای استفاده از نتایج یافته های پیشین، اینترنت و فضای وب است که با وجود ابزارها وفناوری های ايجاد شده در این بستر، در كمتر از چند دقيقه به این منابع به صورت فايلهای قابل دسترسی و رايگان و يا با هزينه ای اندك میتوان دست پیدا کرد.

هر محقق و دانشجویی که به نحوی با فعالیتهای پژوهشی سرو کار دارند، همواره باید خود را به مقید به یک سری اصول و چهارچوبهای اخلاق پژوهشی بداند. چرا که بدین طریق، اعتبار وجهه علمی خود و اثر پژوهشی خود را تضمین میکند.