رفرنس نویسی هاروارد Harvard

مجلات مختلف از شیوه ھای متفاوتی برای رفرنس نویسی داخل متن استفاده می نمایند که پژوھشگران بھتر است قبل از تنظیم نھایی مقاله و ارسال به مجله از قبل به بخشی در مجله به نام راھنمای نویسندگان مراجعه کنند و شیوه ھای قابل قبول رفرنس دھی مجله را مطالعه کنند و مقاله خود را بر اساس همان شیوه شکل دهند. مطلبی که میخواهیم امروز در رابطه آن به بحث بپردازیم گزیده ای از شایع ترین نکاتی است که برای رفرنس دھی ھاروارد که از شایعترین شیوه ھای به کار رفته در مجلات است کاربرد دارد. دراین مقاله تلاش شده است ضمن پرھیز از نگارش محاوره، مطالب به گونه ای آسان و روان به نگارش در بیایند تا خواننده بتواند به راحتی با محتوای این روش آشنا گردد.

ژورنال ها از لحاظ سبک و نحوه ارائه مراجع، تفاوت قابل ملاحظه ای با هم دارند. برای مثال در بررسی 52 ژورنال علمی، 33 سبک مختلف برای فهرست بندی مراجع دیده شده است. بعضی ژورنال ها، عناوین مقالات را چاپ می نمایند در حالی که برخی دیگر این کار را نمی کنند. برخی ژورنال ها، بر شماره گذاری صفحات و صفحه بندی اصرار دارند، در حالی که برخی فقط صفحات نخست را چاپ می کنند. مولف باهوش تمام اطلاعات مربوط به هر مرجعی را که ممکن است استناد شود، رعایت می کند تا در هنگام آماده سازی مقاله، دارای تمام اطلاعات مورد نیاز برای ارجاع دهی باشد.

وقتی که مقاله خود را برای چاپ تحویل می دهید، اطمینان حاصل کنید که مراجع طبق دستور العمل برای مولفین ارائه شده است. اگر مراجع دارای تفاوت اساسی باشند، ممکن است سر دبیر و داوران تصور کنند که این امر، نشانه عدم پذیرش قبلی مقاله شما است، یا در بهترین حالت ممکن است فرض کنند که این امر، نشانه بی توجهی و بی دقتی شما می باشد. هرچند تقریبا انواع زیادی از سبک های ارائه رفرنس وجود دارد، اما بیشتر ژورنال ها، مراجع را به یکی از این سه روش ذکر می کنند: «نام و سال» و «الفبا- شماره» و «ترتیب استنادی در متن».

سیستم ارجاع دهی Harvard 

سیستم نام و سال که غالبا سیستم هاروارد یا Harvard نامیده می شود برای سال های متعددی رایج بوده و توسط خیلی از ژورنال ها و کتاب ها مورد استفاده قرار می گرفته است و می شود. مزیت بزرگ آن سهولت و راحتی برای مولف می باشد زیرا مراجع فاقد شماره است و بنابراین می توانند به آسانی اضافه یا حذف کنند.

برای مثال: “(Smith and Jones 2005)” دقیقا به همان صورت باقی می ماند، اگر دو یا تعداد بیشتر مرجع ” (Smith and Jones 2005)” وجود داشته باشد این مشکل به آسانی با فهرست کردن اولین مورد به صورت ” (Smith and Jones 2005)” و دومی به صورت سیستم «نام و سال» به خوانندگان و ناشران مربوط می گردد. اشکال برای خواننده زمانی رخ می دهد که مراجع زیادی باید در یک جمله یا پاراگراف استناد گردند. برخی اوقات خواننده پیش از آنکه بتواند مجددبه متن برگردد و آن را بخواند، مجبور می شود از روی چند سطر رفرنس پرانتزی عبور کند. حتی دو یا سه ارجاع که با هم استناد می شوند، می توانند حواس خواننده را پرت کنند یا تمرکز وی را منحرف کنند. نقطه ضعف و ایراد این روش برای ناشر واضح می باشد: افزایش هزینه.

چون برخی اوقات توسط شماری از مولفین نوشته می شوند، بیشتر ژورنال هایی که از سیستم «نام و سال» استفاده می کنند دارای اصطلاح “et al.” می باشند که اغلب طبق قاعده زیر مورد استفاده قرار می گیرد: اسامی همیشه در استناد به مقالات استفاده می گردد، اگر مقاله یک نویسنده داشته باشد به عنوان مثال به صورت (“Smith 2005)” ، اگر دو نویسنده داشته باشد به صورت  “(smith and Jones 2005)” نوشته می شود. اگر مقاله دارای سه مولف باشد، باید به اسم هر سه نفر برای اولین باری که به مقاله استناد می شود، اشاره نمود. مانند “(smith, Jones and McGillicuddy 2005)” اگر همان مقاله مجدد مورد استناد قرار بگیرد،این بار می تواند به صورت “(Smith et al.2005)” در متن ذکر شود. اگر مقاله مورد استناد دارای چهار مولف یا بیشتر باشد، حتی در بار اول هم باید به صورت “(Smith et al.2005)” استناد گردد. برخی ژورنال ها در بخش مراجع ترجیح می دهند که تمام نویسندگان فهرست بندی شوند، برخی ژورنال ها فقط به سه مولف نخست اشاره می کنند که بعد از نام آنها ”et al.” آورده می شود.