روش و چگونگی رفرنس دهی در مقالات انگلیسی و فارسی

مقاله نویسی و ارسال آن به نشریات مختلف ، بهترین گزینه برای ترویج یافته های جدید علمی است. دانش پژوهان و پژوهشگران از  سراسر جهان می توانند با مطالعه این مقالات و استفاده از نتایج پژوهش سایر پژوهشگران ، هم تحقیقات خود را کامل کنند و هم به نتایج جدیدی از علم برسند. اما استفاده از تحقیقات و پژوهش های افراد ، نیازمند رعایت اصول و قواعد خاص اخلاقی است. استفاده از یافته های دیگران ، بدون اینکه از آنها نامی برده شود یا اجازه ای گرفته شود ، چه عمدا و چه سهوا ، سرقت علمی به شمار می رود. یکی از روش هایی که می توان از سرقت علمی جلوگیری کرد ، استفاده از روش های رفرنس دهی می باشد.

شما در هنگام نوشتن یک مقاله علمی ، هر زمان که از نوشته محققان دیگر به هر نحوی استفاده کردید ، باید فهرستی از نویسندگان مطالب را در پایان مقاله خود ، به عنوان منابع تحقیق ، ارائه دهید. این عمل را ارجاع دهی یا همان رفرنس دهی می گویند.

انواع روش های رفرنس دهی در مقالات

روش APA

از این روش برای ارجاع دهی کارهای پژوهشی و تحقیقات اجتماعی استفاده می شود و توسط موسسات دانشگاهی انجمن آمریکا ارائه شده است. در این روش از تمام چهار طرف کاغذ 1inch ، حدود 2.5cm فاصله باید داده شود. برای نگارش در این سبک بهتر است از فونت times new roman استفاده گردد.

برای ارجاع دهی با روش APA ، بخشی از اطلاعات منابع را در خود متن آورده و در پایان مقاله ، تمامی اطلاعات مربوطه ارائه می گردد.

مثال: اگر بخشی از مقاله ای را در نوشته خود مورد استفاده قرار دادیم ، پس از اتمام جمله خود ، در داخل پارانتز ، عنوان مقاله ، نویسنده و سال انتشار ارائه می دهیم. اگر متن دارای چندین نویسنده  باید ، نام نویسنده رهبر و همکاران را در داخل پارانتز می نویسیم.

روش MLA

این سبک از رفرنس دهی را عموما برای رشته های ادبیات و علوم انسانی ، استفاده می کنند. در واقع این سبک بیشتر برای منابع ، از نوع کتاب مورد استفاده قرار می گیرد. این روش استناد برای هر منبع بر دو قسم است ، یکی در متن اصلی و دیگری در  بخش منابع.

مثال: در متن اصلی ، بعد از استفاده از متن استنادی از مقاله دیگر ، در داخل پارانتز نام نویسنده و صفحه قید شده ارائه می گردد. ( فرهادی 31 ) و در پایان کتاب در بخش منابع ادامه توضیحات ارائه می گردد.

روش AMA

این روش معموما برای متون پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد. در این روش از شماره نویسی برای هر منبع استفاده کرده و با این کار به منبع مورد نظر اشاره میشود.در بخش منابع و مآخذ هم این شماره ها همراه با اطلاعات تکمیلی ارائه شده است.

روش شیکاگو

یکی از روش های مناسب و استاندارد برای نشر مطالب ، استفاده از روش شیکاگو است. البته این روش به طور تخصصی  بیشتر برای متون تاریخی استفاده دارد ؛ بدین صورت که در پایان هر نوشته استفاده شده ، شماره گذاری صورت می گیرد و در پی نوشت توضیحات تکمیلی ارائه گردد. بدین صورت دیگر نیازی نیست تا در بخش منابع این توضیحات عنوان گردند.

روش مکینتاش( the turbian style )

این روش مشابه روش CMS است با این تغییر که روش مکینتاش روش استانداردی برای نشر مطالب نیست.

روش IEEE

این روش ، مناسب برای ژورنالهای منتسب به انجمن IEEE است و  در اغلب مواقع برای شاخه های مهندسی استفاده می گردد. در این روش نیز از اعداد کمک گرفته و در فهرست منابع توضیحات تکمیلی برای خوانندگان ارائه می گردد.

روش iso 690

این روش نیز یک شیوه استاندارد برای استناد دهی به کلیه متون میباشد ؛ اما بیشتر برای ارجاع دهی فایل های الکترونیکی استفاده می گردد. این روش قابلیت رفرنس دهی به تمام منابع از جمله تمام پایگاه های داده ای ، نرم افزاری ، موسیقی ، و تصاویر ثابت و متحرک  را دارد.

روش هاروارد

این روش بیشتر توسط دانشجویان مورد استفاده قرار می گیرد بر دو نوع می باشد:

ارجاع دهی داخل خود متن: در این روش بعد از استفاده از نوشته افراد ، بلافاصله بعد از اتمام نوشته ، در داخل پارانتز نام نویسنده و سال انتشار ارائه می گردد.

ارجاع دهی در بخش منابع : که همان طور که مشخص است اطلاعات کامل نویسنده و سال انتشار در پایان کتاب و در بخش منابع و مآخذ ارائه می گردد.

خدمات رفرنس دهی در موسسه سینا

ما در موسسه سینا برآنیم تا با ارائه بهترین خدمات پژوهشی قدمی هر چند کوچک را در اعتلای  علمی این مرز و بوم برداریم. از این رو با افتخار اعلام می کنیم که خدمات رفرنس دهی مقالات انگلیسی و فارسی مقالات علمی شما عزیزان ، به صورت کاملا تخصصی توسط کارشناسان ذبده این موسسه قابل اجراست. شما فرهیختگان عزیز می توانید با استفاده از ایمیل موسسه و ارتباط با کارشناسان سایت ، از خدمات متنوع موسسه آگاهی یابید و درخواست خود را ثبت سفارش کنید.