سینا ترجمه
گردآوری، تدوین و نگارش هر اثر علمی مستلزم مطالعه و بررسی آثار و منابع مرتبط با موضوع مورد مطالعه است. اما تمام منابع مورد استفاده بایستی به شیوه ای درست مورد ارجاع و استناد قرار گیرند تا هم باعث اعتبار بخشی به اثر تالیفی يا تحقیقی شود و هم جلوه ای از امانت داری مولف را به نمایان کند.
گردآوری، تدوین و نگارش هر اثر علمی مستلزم مطالعه و بررسی آثار و منابع مرتبط با موضوع مورد مطالعه است. اما تمام منابع مورد استفاده بایستی به شیوه ای درست مورد ارجاع و استناد قرار گیرند تا هم باعث اعتبار بخشی به اثر تالیفی يا تحقیقی شود و هم جلوه ای از امانت داری مولف را به نمایان کند. فهرست منابع مورد استناد، راهکار مناسبی برای هدايت مخاطبان به این منابع، يافته ها و داده های ارائه شده در متن است. ضروری است که استنادها به شیوه ای منظم و استاندارد مرتب گردند. شیوه های استناد رويکرد های استانداردی برای استناد به منابعی هستند که مولف در تدوين اثر خود از آن ها بهره گرفته است. اين شیوه ها راهکارهايی را برای استناد به منابع در داخل متن و همین طور فهرست منابع و مآخذ ارائه می دهند. شیوه نامه «APA» يکی از مهم ترين شیوه نامه ها در نظامهای استنادی است که در حوزه های علوم اجتماعی استفاده میشود.
سبک مرجع نویسی APA (مخفف American Psychological Association)، پرکاربرد ترین سبک در بین علوم اجتماعی مانند روانشناسی، جامعه شناسی، علوم تربیتی و … و نیز در حوزه پزشکی است. البته بعضا از آن در سایر علوم نیز استفاده می شود. APA در سال ۱۹۲۸ توسط انجمن روانشناسی آمریکا پایه گذاری گردید. اگر چه از روش APA عموما در مجلات خارجی استفاده می شود، اما مجلات و دانشگاه های ایرانی زیادی هم هستند که این روش را برای مرجع نویسی مقالات و پایان نامه ها، به محققین و دانشجویان خود توصیه می کنند.
برای هر منبع علمی که در نوشته های علمی خود استفاده میشود، دو بار ارجاع یا استناد می آید: یکبار داخل متن با توضیحات مختصر و بار دیگر در انتهای نوشته و در قسمت لیست منابع و مراجع که با جزئیات کامل می آید. لیست منابع بعد از متن مقاله، ولی پیش از ضمائم آن، به صورت الفبایی مرتب شده و درج میشود.
در نظام استناد نویسنده – تاریخ، به منابع در متن، معمولاً در پرانتز و با نام خانوادگی نویسنده، تاریخ انتشار اثر، و در صورت نیاز شمارۀ صفحه ای که به آن استناد شده است، اشاره می شود. البته گاهی که به نام نویسنده در بافت متن اشاره می شود، دیگر ذکر آن در پرانتز ضرورتی ندارد. جزئیات کامل این آثار در «فهرست منابع» و در پایان متن بیان می شوند. در این فهرست، سال انتشار اثر، بلافاصله پس از نام پدید آورنده قرار می گیرد و سپس عنوان اثر و وضعیت نشر ذکر می شوند. این نظام بیشتر در جایی کارگر است که همه یا بیشتر منابع به راحتی به شیوۀ استنادی نویسنده – تاریخ قابل تبدیل باشند. به آثار بی نویسنده، مجموعۀ دست نوشته ها، یا سایر منابعی که به دشواری قابل تبدیل به این شیوه هستند، بیشتر در خود متن استناد می شود.
به طور کلی، ساختار استناد دهی به روش APA در منابع آخر متن از روش زير تبعیت میکند:
با توجه به اینکه اشاره درست و اصولی به منابع یا رفرنس های مورد استفاده در مقاله، پایان نامه و بطور کلی هر نوشته علمی، ضامن اعتبار آن نوشته و نویسنده آن اثر محسوب میشود، یکی از فاکتورهای مهم در تدوین و نگارش این آثار خصوصا در مواردی که قرار است آن را برای چاپ در مجلات معتبر ارسال کنید، پیاده سازی دقیق و صحیح سبک درخواستی مجلات یا دانشگاهها در نوشتن منابع و مراجع مورد استفاده در تحقیق میباشد. از آنجایی که سبک رفرنس نویسی مجلات مختلف متفاوت است، بایستی قبل از ذکر منبع در مقاله، از سبک درخواستی مجله انتخابی برای چاپ مقاله، مطلع شده و سپس اقدام به رفرنس دهی نمایید. اما اگر چنانچه با سبک مورد نظر آشنایی نداشته و یا زمان کافی برای تنظیم منابع مقالات و پایان نامه های خود ندارید، این کار را به متخصصین مجرب موسسه سینا بسپارید. ما رفرنس نویسی به سبک درخواستی مجله را در کمترین زمان ممکن برای شما انجام خواهیم داد. با ما تماس بگیرید.
بیشتر بخوانید:
سبک رفرنس نویسی در مقالات علوم انسانی
چگونه رفرنس های مقاله خود را بنویسیم؟
بروز رسانی رفرنس ها تاثیری درپذیرش مقاله دارد؟
رفرنس نویسی در پروپوزال چگونه است؟
