
به طور کلی، روش تحقیق میدانی یکی از مهم ترین روش ها برای جمع آوری اطلاعات در تحقیقات علوم اجتماعی و رفتاری می باشد. درنتیجه، بسیاری از پژوهشگران و دانشجویان برای انجام پژوهش و نگارش نتایج خود در قالب مقاله و پایان نامه، از این روش تحقیق استفاده می کنند.
تحقيقات ميدانی (field study) شامل طيف وسیعی از فعالیت ها و روش های تحقيقاتی است؛ روش هایی مانند مشاهده مستقيم، مشاركت محدود، تحليل اسناد و اطلاعات ديگر، مصاحبه های غيررسمی، مصاحبه رو در رو یا تلفنی، نظرسنجی و غيره.اگرچه پژوهش ميدانی به عنوان پژوهش كيفی توصيف می شود، اما جنبه های متعددی از تحقيقات كمي را نیز شامل می گردد.
تحقیقات میدانی معمولاً در یک محیط خاص آغاز می گردند. هدف نهایی در چنین تحقیقاتی، مشاهده و تحلیل رفتار خاص یک موضوع در آن محیط است. با این وجود، به دلیل حضور چندین متغیر در یک محیط طبیعی، تشخیص علت بعضی از رفتارها کاری دشوار است.
تحقیقات میدانی معمولاً در ۵ روش متمایز انجام می شود؛ این روش ها عبارتند از:
هدف از روش تحقیق میدانی مشاهده، تعامل و درک افراد در محیط طبیعی آن هاست. به عنوان مثال، طرفداران حفظ منابع طبیعی به منظور جمع آوری اطلاعات، رفتار حیوانات را در محیط طبیعی خود و نحوه واکنش آنان به سناریوهای خاص را مشاهده می کنند. به همان شیوه، پژوهشگران علوم اجتماعی برای انجام تحقیقات میدانی، با مردم مصاحبه کرده و یا از فاصله دور رفتار آنان را محیط کار تماشا می کنند تا بدانند که چگونه آنان در محیط اجتماعی رفتار کرده و چگونه به شرایط اطرافشان واکنش نشان می دهند.