سینا ترجمه
منابع و مآخذ ، یکی از بخش های مهم مقاله است که داوران مجلات معتبر ، توجه ویژه ای به این بخش دارند. در این مطلب می خواهیم در مورد بروز رسانی منابع مقالات علمی ، مطالبی را بیان کنیم.
برای دانشجویان ، محققان و اساتید دانشگاه ها ، نگارش مقاله را باید جزء جدایی ناپذیر پروسه تحصیلی و پژوهشی دانست. افراد برای تقویت رزومه ، دریافت امتیازات پژوهشی یا ارتقای علمی و تغییر وضعیت ، نیاز دارند تا کتاب یا مقالاتی را در حیطه کاری خود به چاپ برسانند. در نگارش کتاب یا مقاله ، یکی از حساس ترین بخش های آن ، نگارش منابع است. همانطور که می دانید در هنگام نگارش ، ممکن است به هر دلیلی از آثار و نوشته های سایر نویسندگان ، در مطالب خود استفاده کنیم. این کار چه آگاهانه باشد و چه بدون آگاهی ، درست نیست و سرقت علمی به حساب می آید. برای جلوگیری از چنین پیش آمدی لازم است لیستی از نوشته های سایر افراد را که از آنها در مطالب خود استفاده کرده ایم بدست آوریم و با استفاده از روش های رفرنس دهی ، به آنها ارجاع دهیم. در ادامه انواع روش ها و فواید رفرنس دهی به نوشته های سایر نویسندگان را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
روش APA
روش APA ، مخفف شده کلمات American Psychological Association است که محصول انجمن روان شناسی آمریکاست. این روش بیشتر برای ارجاع دهی پژوهش های گروهی مورد استفاده قرار میگیرد. در این روش از هر چهار سمت کاغذ، معادل یک اینچ (2.54cm) فاصله قرار میدهند. فونت نوشته در این روش ، Times New Roman میباشد. در روش APA ، بخشی از منابع در خود متن نوشته شده و بخش کامل تر در قسمت منابع درج میشود.
روش MLA
این روش بیشتر برای شاخه های علوم انسانی و ادبیات مورد استفاده قرار میگیرد. در واقع زمانی که منبع مورد استفاده کتاب باشد ، از این روش استفاده میکنیم. در این روش یک بخش در متن اصلی و یک بخش در بخش منابع ارجاع دهی صورت میگیرد. در متن اصلی بعد از اتمام جمله استفاده از کتاب ، نام نویسنده با یک فاصله و صفحه کتاب در داخل پارانتز ذکر میشود و اطلاعات تکمیلی در بخش آخر ( منابع ) درج میگردد.
روش AMA
این روش به طور تخصصی برای نوشته ها و مقالات پزشکی مورد استفاده قرار میگیرد. در روش AMA ، برای هر منبع ، یک شماره اختصاص داده شده ، و در بخش منابع ، کلیه این شماره ها به همراه توضیحات کامل در اختیار خواننده قرار داده میشود.
روش شیکاگو
این روش عمدتا برای نوشته های تاریخی مورد استفاده قرار میگیرد و یکی از روش های استاندارد برای انتشار مطالب به حساب می آید. برای هر منبع استفاده شده شماره ای تعریف میشود و در انتهای همان صفحه توضیحات لازم درج میگردد و دیگر در بخش منابع لازم به توضیح اثر نیست.
روش مکینتاش
این روش مشابه روش CMS است با این تفاوت که سبک CMS سبک استاندارد انتشار است ، اما روش مکینتاش استاندارد انتشار نیست.
روش IEEE
این روش مناسبترین سبک برای ارجاع دهی به مجلات انجمن IEEE است. در اکثر مواقع ، از این روش برای نوشته هایی در زمینه های علوم مهندسی استفاده میشود. این روش هم مانند سبک شیکاگو است و در خود متن از اعداد استفاده میگردد.
روش Iso 690
یک روش ایزو برای رفرنس دهی به متونی با هر موضوعی میباشد. این روش بیشتر برای فایل های متنی الکترونیکی کاربرد دارد. نقطه گذاری و سبک خاص جز اصول این روش بحساب نمی آید ، در واقع این روش ، وسیله ای برای ارائه بهتر مطالب است. آخرین ورژن ارائه شده برای این روش در سال 2010 میباشد.
روش هاروارد
این روش معمولا توسط دانشجویان بکار برده می شود. در روش هاوارد در ابتدا بلافاصله پس از متن مورد استفاده قرار گرفته ، در داخل پارانتز نام نویسنده و سال آن درج میگردد. سپس در بخش منابع ، فهرست کامل آن درج میگردد.
نکته : بخش منابع ، یکی از مهمترین بخش های یک مقاله است که نگارش درست آن تاثیر زیادی روی نتیجه یک مقاله خواهد داشت. در واقع مقالاتی که منابع آنها ناقص ، غلط و حتی قدیمی باشد ، شانسی برای پذیرش از مجلات معتبر نخواهند داشت. از این رو موسسه سینا توانسته است با گرد هم آوردن متخصصان و کارشناسان خبره در این زمینه ، خدمات بروز رسانی منابع را به طور تخصصی ، برای فرهیختگان عزیز ارائه دهد. دانشجویان و محققان میتوانند برای اطلاعات بیشتر در این زمینه با کارشناسان موسسه تماس حاصل فرمایند. باید خاطر نشان کنیم بروز رسانی منابع و رفرنس دهی به مقالات مرتبط با مقاله ، تنها 3 روز کاری زمان خواهد برد.
