مزایای بروز رسانی رفرنس ها در مقالات علمی

با بخش رفرنس در کتابها مقاله ها و پایاننامه ها آشنا هستید و میدانید که پایانی ترین بخش هر تحقیق شامل رفرنس ها میباشد رفرنس یعنی اینکه در صورتی که از یافته ها و نوشته ها ی یک فرد چه در قالب مقاله و چه کتاب استفاده کرده اید باید در بخش رفرنس ها به آن اشاره نمایید.در واقع اگر شما در تحقیق خود بخش رفرنس را قرار ندهید و از تحقیقات دیگران استفاده کنید این کار یک سرقت علمی یا plagiarism به حساب خواهد آمد و دچار دردسر خواهید شد بهتر است مشخصات دقیق اثری که از آن در نوشته خود استفاده کرده اید را بنویسید رفرنس نویسی درمقالات هر چقدر به روز تر باشد و رفرنس ها برای سالهای اخیرا باشد در پذیرش مقاله درصد پذیرش بیشتری دارند.

انواع روش های رفرنس نویسی

رفرنس نویسی به روش APA (اِی پی اِی) :روش رفرنس نویسی (APA (American psychological association برای موسسه‌های دانشگاهی توسط انجمن روانشناسی آمریکا، بوجود امد. این روش رفرنس دهی بیشتر برای کارهای پژوهشی و تحقیقات اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
رفرنس نویسی به روش MLA :سبک MLA عموماً برای نوشته‌های مربوط به شاخه‌ی ادبیات و علوم انسانی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. یعنی بیشتر زمان‌هایی که منبع ما از نوع کتاب است، از این روش استفاده می‌کنیم.
رفرنس نویسی به روش AMA:این سبک از استناد برای مقالات و تحقیقات پزشکی استفاده می‌شود. در این روش رفرنس نویسی به هر منبع یک شماره نسبت داده می‌شود و با آوردن این شماره‌ها در متن نوشته، به منبع مورد نظر اشاره می‌کنیم.
رفرنس نویسی به روش Chicago:روش ارجاع دهی شیکاگو بیشتر برای مطالب تاریخی کاربرد دارد. زمانی که شما قصد انتشار یک متن را دارید، این روش استاندارد محسوب می‌شود. در انتهای هر نقل قول، متن یا نوشته‌ی اقتباس شده از دیگر نویسندگان، از یک شماره استفاده می‌کنیم.
رفرنس نویسی به روش The Turabian Style یا سبک مکینتاش :این روش ارجاع دهی با روش CMS از نظر موارد استفاده مشابه است؛ با این تفاوت که سبک رفرنس نویسی CMS برای نوشته‌هایی که قرار به انتشار آنها است، سازماندهی شده است ولی مکینتاش استاندارد انتشار نیست.
رفرنس نویسی به روش IEEE Documentation Style :سبک IEEE، استانداردی برای تمامی ژورنال‌ها و مجلات انجمن IEEE می‌باشد. این سبک رفرنس نویسی اکثر مواقع برای مقالات در زمینه‌ی مهندسی و علوم کامپیوتر، استفاده می‌شود. در این روش نیز، مانند سبک ارجاع دهی شیکاگو در متن از اعداد استفاده می‌کنیم و در انتها از فهرست منابع را، لحاظ مینماییم.
رفرنس نویسی به روش Iso 690 :این روش رفرنس نویسی یک استاندارد ایزو است که برای ارجاع دهی متون، با هر موضوعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این شیوه ارجاع دهی برای فایل‌های متنی الکترونیکی بیشتر کاربرد دارد (XML-XSL) که از المان‌هایی خاص برای ارجاع، بهره می‌برد.
رفرنس نویسی به روش Harvard :سبک ارجاع دهی Harvard Referencing سبکی است که در درجه‌ی اول توسط دانشجویان استفاده می‌گیرد. روش ارجاع دهی هاروارد دو نوع استناد را شامل می‌شود:
استناد در متن: زمانی که از یک نقل قول استفاده می‌کنیم، بلافاصله بعد اتمام جمله داخل پرانتز نام نویسنده و سال را قید می‌کنیم. در دیگر موارد از فهرست منابع استفاده می‌کنیم که در این حالت اطلاعات کامل را در فهرست منابع قید می‌کنیم.
رفرنس نویسی ونکوور Vancouver :در رفرنس نویسی ونکوور اطلاعات نویسندگان، منابع و سال چاپ، در متن نوشته نمی شود و منابع در متن، به ترتیب شماره آنها در لیست منابع تعریف می شود.
در رفرنس نویسی ونکوور اطلاعات نویسندگان، منابع و سال چاپ، در متن نوشته نمی شود و منابع در متن، به ترتیب شماره آنها در لیست منابع تعریف می شوند. در فصلنامه روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران، منابع فارسی را اغلب در قالب منابع انگلیسی تنظیم می نمایند.