نگارش مقاله به زبان ساده

یکی از مشکلات بزرگ افرادی که می‌خواهند برای اولین بار مقاله خود را در مجلات علمی چاپ کنند، در پروسه نگارش آن است. در این مطلب می‌خواهیم در مورد نحوه نگارش مقاله علمی صحبت کنیم.

یکی از مراحل مهم زندگی تحصیلی و شغلی هر دانشجو، محقق یا استاد دانشگاهی، برای اینکه بتواند به خواسته های خود برسند، نگارش مقاله علمی است. برای همه افرادی که میخواهند برای اولین بار، مقاله خود را نگارش کنند همیشه مشکلاتی با شروع پژوهش، نحوه جمع آوری اطلاعات و تدوین مقاله وجود دارد. سعی می کنیم در این مطلب در مورد نگارش مقاله توضیحات ساده‌ای بیان کنیم تا برخی از سوالاتتان در این زمینه برطرف شود.

1. شکل ها و جداول را آماده کنید.

2. روش‌ها را بنویسید.

3. نتایج را بنویسید.

4. بحث را بنویسید. قبل از نوشتن مقدمه، نتایج و بحث را نهایی کنید. این بدان دلیل است که اگر بحث ناکافی است، چگونه می‌توانید اهمیت علمی کار خود را در مقدمه به طور عینی نشان دهید؟

5. یک نتیجه‌گیری روشن بنویسید.

6. مقدمه ای جذاب بنویسید.

7. چکیده را بنویسید.

8. یک عنوان خلاصه و توصیفی بسازید.

9. کلمات کلیدی را برای نمایه‌سازی انتخاب کنید.

10. بخش تقدیر و تشکر را بنویسید.

11. منابع را بنویسید.

در مرحله بعدی، هر مرحله را با جزئیات بیش‌تری مرور میکنیم. اما قبل از اینکه بخواهید مقاله‌ای بنویسید، دو کار مهم وجود دارد که باید زمینه را برای کل روند ایجاد کند.

این بخش به این سوال پاسخ می‌دهد که چگونه مسئله مورد مطالعه قرار گرفته است. اگر مقاله شما روش جدیدی را پیشنهاد می‌کند، شما باید اطلاعات دقیق را در آن قرار دهید تا یک خواننده آگاه بتواند آزمایش را دوباره تولید کند. با این حال، جزئیات روش‌های ثابت را تکرار نکنید. از منابع مناسب برای نشان دادن رویه‌های منتشر شده در مقالات قبلی استفاده کنید. خلاصه مطالب گسترده یا منابع اصلی کافی است. داوران نشریه توصیف روش‌های ناقص یا نادرست را مورد قبول ندارند و ممکن است مقاله را رد کنند، زیرا این بخش در روند تولید مجدد تحقیقات شما حیاتی است. به این ترتیب، کلیه مواد شیمیایی باید شناسایی شوند. از ترکیبات اختصاصی و غیرقابل شناسایی استفاده نکنید. برای این منظور، استفاده از سیستم‌های استاندارد برای اعداد و نامگذاری آن مهم است. مثلا:

• برای مواد شیمیایی، از کنوانسیون اتحادیه بین المللی شیمی خالص و کاربردی و توصیه های رسمی کمیسیون ترکیبی IUPAC – IUB در نامگذاری بیوشیمی استفاده کنید.

• برای گونه ها، از نامگذاری طبقه بندی پذیرفته شده (WoRMS: ثبت جهانی گونه های دریایی ، ERMS: ثبت جهانی گونه های دریایی) استفاده کنید و آنها را همیشه با حروف کج بنویسید.

• برای واحدهای اندازه گیری، سیستم بین المللی واحدها (SI) را دنبال کنید.

• آزمایشات کنترلی مناسب و آماری را که مجدداً تکرار می شود، ارائه دهید.

طول نسخه خطی: به راهنمای نویسندگان مجله مجدد نگاه کنید، اما طول ایده آل برای یک نسخه خطی 25 تا 40 صفحه است.

این بخش به سوال "چه چیزی پیدا کرده‌اید؟" پاسخ می‌دهد. از این رو، تنها نتایج تحقیقاتی که خود شما به دست آورده‌اید باید ارائه شود. نتایج باید برای بخش بحث مناسب باشند. با این حال، به یاد داشته باشید که بیشتر ژورنال‌ها امکان افزودن موارد پشتیبانی را دارند، بنابراین از آن‌ها برای داده‌های با اهمیت ثانویه استفاده کنید. به این ترتیب، سعی نکنید "داده‌ها" را به امید ذخیره کردن آن‌ها برای مقاله بعدی مخفی کنید، چرا که ممکن است شواهد لازم برای تقویت نتیجه خود را از دست بدهید. اگر داده‌ها بسیار زیاد هستند، می‌توانید از کلیت آن‌ها استفاده کنید. از عنوان‌های فرعی برای گروه‌بندی نتایج مشابه با یکدیگر استفاده کنید؛ این امر بررسی و خواندن آن‌ها را آسان‌تر می‌کند. برای سهولت، این زیرشاخه‌ها را شماره‌گذاری کنید، اما همیشه راهنمای ناشر برای نویسندگان را در نظر بگیرید. برای ارائه داده‌ها، در مورد نظم منطقی تصمیم بگیرید که داستان واضحی را بیان کند و درک آن را آسان کند. به طور کلی، این ترتیب باید به همان ترتیب ارائه شده در بخش روش‌ها باشد. یک نکته مهم این است که شما نباید منابع را در این بخش وارد کنید. شما در حال ارائه نتایج خود هستید و بنابراین نمی‌توانید در اینجا به دیگران ارجاع دهید. اگر به دیگران اشاره می‌کنید، به این دلیل است که در حال بحث در مورد نتایج خود هستید و این باید در بخش بحث گنجانده شود.

این بخش نشان می‌دهد که چگونه کار شما از ابتدایی‌ترین سطوح دانش به سطوح بالاتر پیشرفت کرده است. در برخی از مجلات، این بخش به‌طور جداگانه قرار دارد، در حالی که در برخی دیگر، این قسمت به‌عنوان آخرین پاراگراف بخش بحث آورده می‌شود. به هر حال، بدون بخش نتیجه‌گیری، داوران و خوانندگان نمی‌توانند قضاوت دقیقی در مورد کار شما و اینکه آیا شایسته انتشار در ژورنال علمی انتخابی است، انجام دهند. یک اشتباه رایج در این بخش، تکرار چکیده مقاله یا صرفاً ذکر نتایج آزمایشی است. اظهارات بی‌اهمیت یا بدون تحلیل از نتایج شما در این بخش برای داوران قابل قبول نخواهد بود.

در این بخش باید توجیه علمی روشنی برای کار خود ارائه دهید و در صورت لزوم، موارد استفاده و کاربردهای احتمالی را نیز نشان دهید. علاوه بر این، می‌توانید پیشنهاداتی برای آزمایش‌های بیشتر ارائه دهید و به مواردی که در حال انجام هستند اشاره کنید. همچنین می‌توانید در رابطه با اهداف مندرج در مقدمه، نتیجه‌گیری‌های کلی و خاصی که از کار خود به‌دست آورده‌اید، اشاره کنید.

این فرصت شماست تا خوانندگان را متقاعد کنید که به روشنی درک کنند چرا کار شما مفید است. مقدمه خوب باید به سوالات زیر پاسخ دهد:

خلاصه مقاله به خوانندگان احتمالی می‌گوید که شما چه کاری انجام داده‌اید و یافته‌های مهم تحقیق شما چه بوده است. این بخش به همراه عنوان مقاله، نقش تبلیغاتی برای کار شما دارد و باعث می‌شود که خوانندگان بدون نیاز به خواندن کامل مقاله، آن را جالب و قابل‌فهم بیابند. در این بخش از استفاده از اصطلاحات اختصاری و منابع غیر مرتبط خودداری کنید. چکیده مقاله شما باید دقیق باشد و از کلماتی استفاده شود که معنی دقیق تحقیق شما را بیان کنند. چکیده مقاله شرح مختصری از چشم‌انداز و هدف تحقیق شماست و این نکته بسیار مهم است که چکیده باید شامل تفسیر و نتیجه‌گیری کوتاهی از کار شما نیز باشد. حتماً هنگام نوشتن چکیده به بخش "راهنمای نویسندگان" مجله انتخابی دقت کنید، اما به طور معمول این بخش حدود 250 کلمه دارد. در ادامه، یک مثال از یک چکیده آورده می‌شود.

عنوان باید به وضوح بیان کند که مقاله شما در مورد چه موضوعی است. این اولین فرصت (و احتمالاً تنها فرصت) شما برای جلب توجه خواننده است. به این ترتیب، به یاد داشته باشید که اولین خوانندگان، ویراستاران و داوران هستند. همچنین، خوانندگان بالقوه‌ای وجود دارند که به مقاله شما استناد می‌کنند، بنابراین اولین برداشت بسیار مهم است. این مرحله را با قدرت انجام دهید! در نظر داشته باشید که همه ما تحت تأثیر انتشار مقالات زیاد قرار گرفته‌ایم و خوانندگان وقت ندارند تمام تولیدات علمی را مطالعه کنند. آنها باید انتخاب کنند و این انتخاب اغلب بر اساس عنوان مقاله صورت می‌گیرد. داوران مجلات نیز بررسی می‌کنند که آیا عنوان مقاله خاص است و آیا هدف کلی مقاله را به‌درستی منتقل می‌کند یا نه. سردبیران از عناوینی که این ویژگی‌ها را ندارند یا نمی‌توانند موضوع مقاله را به‌خوبی بازنمایی کنند، خوششان نمی‌آید. از این رو، عنوان را به‌صورت آموزنده و مختصر (واضح، توصیفی و نه خیلی طولانی) بنویسید. در صورت امکان، باید از اصطلاحات فنی و اختصارات خودداری کنید. این کار به این دلیل است که شما باید مخاطبان مقاله خود را تا حد ممکن جذب کنید. کمی وقت بگذارید تا به انتخاب عنوان فکر کنید و با مشورت اساتید خود، تصمیم نهایی را بگیرید.

در ادامه می‌توانید چند نمونه از عناوین اصلی و نحوه تغییر آنها را پس از بررسی و دریافت نظرات مشاهده کنید.

از کلمات کلیدی برای نمایه‌سازی مقاله شما استفاده می‌شود. این کلمات به‌عنوان برچسب‌های نسخه خطی شما عمل می‌کنند. درست است که در حال حاضر برخی از مجلات کمتر از کلمات کلیدی استفاده می‌کنند (چرا که می‌توان کل متن را جستجو کرد)، اما با جستجوی کلمات کلیدی، می‌توانید موضوعات و زمینه تخصصی خود را راحت‌تر پیدا کنید. مجدداً، بخش راهنمای نویسندگان مجله انتخابی را بررسی کرده و به تعداد کلمات کلیدی پذیرفته‌شده توجه کنید.

در اینجا می‌توانید از افرادی که در مسیر نوشتن مقاله به شما کمک کردند، تشکر کنید. برای مثال، می‌توانید از شخص حقیقی یا یک شرکت به‌خاطر تأمین منابع مالی پژوهش تشکر نمایید.

به طور معمول، در منابع بیش از هر قسمت دیگری از مقاله اشتباه صورت می‌گیرد. برای جلوگیری از این اشتباهات، باید نحوه نوشتن درست منابع و روش‌های ارجاع‌دهی را بلد باشید. در متن، شما باید به کلیه انتشارات علمی که کار شما بر اساس آن انجام شده، استناد کنید. مقالات و کتاب‌هایی که هنوز چاپ نشده‌اند را استناد نکنید. می‌توانید از هر نرم‌افزاری مانند EndNote یا مندلی برای قالب‌بندی و قرار دادن منابع خود در مقاله استفاده کنید. اکنون اکثر مجلات امکان بارگذاری قالب منابع را دارند و به شما این امکان را می‌دهند تا آن را به صورت خودکار تغییر دهید. لیست مراجع و استناد در متن را کاملاً با سبکی که در راهنمای نویسندگان آورده شده، مطابقت دهید.