آشنایی با برنامه نویسی سی شارپ

زبان C # یک زبان برنامه نویسی چند الگویی و مبتنی بر .NET است. این زبان توسط مایکروسافت و بخشی از دات نت توسعه یافته است، و شامل استانداردهای ECMA و ISO می باشد. C # یکی از 44 زبان برنامه نویسی پشتیبانی شده توسط زمان اجرای زبان مشترک پایگاه داده است و توسط مایکروسافت ویژوال استودیو شناخته شده است.

معرفی برنامه C #

C # با زبان سطح بالا توجه بسیاری از برنامه نویسان را جلب کرده است. علت این محبوبیت، سادگی، مدرن و جهانی بودن آن است. آندرس هاگلزبرگ، طراح زبان برنامه نویسی دلفی، تیم طراحی برنامه C # را رهبری کرد. این زبان مشابه C ++ بوده و به شدت تحت تاثیر زبان جاوا و دلفین قرار دارد. در ماه ژوئیه 2000، هنگامی که مایکروسافت اعلامیه عمومی را اعلام کرد، نام آن به C # تغییر یافت.

اهداف طراحی زبان برنامه نویسی سی شارپ

این زبان باید یک زبان برنامه نویسی ساده، مدرن، همه منظوره و شی گرا باشد.
این زبان برنامه نویسی و پیاده سازی های آن باید از اصول مهندسی نرم افزار مانند بررسی وابستگی زیاد به نوع، بررسی محدوده آرایه، شناسایی تلاش برای استفاده از متغیرهای مقداردهی نشده و بازیافت حافظه خودکار پشتیبانی کند. مواردی مانند استحکام نرم افزاری، پایداری و بهره وری برنامه نویس از اهمیت زیادی برخوردار هستند.
زبان برنامه نویسی سی شارپ برای استفاده در توسعه کامپوننت های نرم افزاری در نظر گرفته شده است که برای توسعه در محیط های توزیع شده مناسب هستند.
قابل حمل بودن برای کد منبع و برنامه نویس ها از اهمیت بالایی برخوردار است، مخصوصا برای کسانی که از قبل با زبان های برنامه نویسی C و C++ آشنایی دارند.
پشتیبانی از بین المللی سازی بسیار مهم است.
زبان برنامه نویسی C# باید برای نوشتن برنامه ها برای سیستم های میزبانی شده و سامانه های نهفته مناسب باشد. این سیستم ها شامل سیستم های خیلی بزرگ که از سیستم عامل های پیچیده استفاده می کنند تا سیستم های خیلی کوچک است که کارایی های مشخصی دارند.
گرچه برنامه های سی شارپ باید از نظر ملزومات حافظه و قدرت پردازش اقتصادی عمل کنند، اما خود این زبان برای رقابت مستقیم از نظر عملکرد با زبان C یا Assembly طراحی نشده است.

تاریخ سی شارپ

لازم به ذکر است که در سال 1999 Sun Microsystem مایکروسافت را مجاز به استفاده از زبان برنامه نویسی Java برای استفاده از آن در سیستم عامل خود کرد. جاوا عمدتا وابسته به هیچ پلتفرم یا سیستم عامل نیست، اما مایکروسافت برخی از شرایط قرارداد را اجتناب کرده و قابلیت جاوا اسکریپت را مستقل از جاوا است. San Perdunya علیه مایکروسافت بود و مایکروسافت مجبور شد تا آخرین طراحی شی گرا را با یک کامپایل جدید که مانند ++ C به نظر می رسید، بسازد.

در طول ساخت ساخت .NET، کلاسهای زبان و کامپایلرهای SMC نوشته شده است. در سال 1999، اندرس هلزبرگ گروهی را برای طراحی یک زبان جدید تشکیل داد که در آن زمان سرد و با ویژگیهای objectism نامگذاری شد. مایکروسافت قصد دارد نام زبان را به پایان COOL معرفی کند، اما این کار را به خاطر ماهیت نادرست کسب و کار انجام نداده است. در مقدمه و معرفی رسمی چارچوب Datacenter در PDC در سال 2000، زبان به کلاس C # و کلاس کلاس تغییر نام داده و در Isaacidatent به C # اجرا شد. آندرس هلزبرگ، مدیر برنامه و طراح مایکروسافت مایکروسافت که تجربه قبلی خود در طراحی Borland، Delphi، Turbo Pascal، زبان برنامه نویسی ویژوال سی + + و زبان برنامه نویسی به راحتی در C # قابل مشاهده است و همانند CLR ساده است.

تفاوت C # با C و ++ C

برخی از تفاوت ها در C # با C و ++ C عبارتند از:

هیچ توابع یا متغیرهای جهانی وجود ندارد، همه روش ها و اعضا باید در کلاس ها تعریف شوند. با این وجود امکان استفاده از روش ها و متغیرها در کلاس های عمومی برای استفاده از متغیرها و توابع عمومی وجود دارد.
برخلاف C و ++ C متغیرهای عمومی قادر به ضبط یک بلوک دلخواه نیستند.
C # یک نوع داده boolean دارد. بعضی از اصطلاحات، مثلا در حالی که اگر و در صورت، شرطی باشند، نیاز به یک عبارت بولیان دارند. به عنوان ++ C همچنین دارای یک نوع بولی است، این نوع داده ها به راحتی می توانند به اعداد صحیح تبدیل شوند، و یک جمله مانند (if (نیاز به یک نوع تبدیل به یک bool یا یک اشاره گر). در این شرایط، کامپایلر C سازنده باید مجبور به استفاده از عبارتی است که به درستی مقدار یک bool را به دست می آورد؛ بنابراین دستورات مانند (if (a = b) اشتباه می کنند.
در C #، اشاره گر حافظه تنها در داخل بلوک های ناامن استفاده می شود و برنامه در این مورد نیاز به اجازه کاربر برای اجرای دارد. حداکثر دسترسی به یک شی از طریق یک شی امن است که همیشه به شیء صحیح یا مقدار Null اشاره دارد. یک نشانگر شی برای درد ناخوشایند یا بلوک های حافظه ابتدایی ممکن نیست. یک اشاره گر غیرقانونی ممکن است به یک نمونه از مقدار ارزش، آرایه، رشته یا بلوک که حافظه داده می شود مراجعه کند. یک کد که به عنوان نامعلوم علامتگذاری نمیکند، میتواند اشاره گرها را از سیستم بازیابی یا ذخیره کند، اما نمیتواند مرجع جدیدی به آنها بدهد.

چندین کلاس واقعی در این زبان پشتیبانی نمی شود. البته، یک کلاس توانایی به ارث بردن از تعداد نامحدود رابط ها را دارد. به دلیل اهداف معماری زبان در CLI، و برای اجتناب از پیچیدگی، از چندین وراثت پشتیبانی می کند. در عوض، شما می توانید از رابط های مختلف استفاده کنید. یعنی امکان اجرای چندین واسط برای یک کلاس وجود دارد که احتمالا یک فرزند کلاس دیگر (به ارث برده شده) است.