سینا ترجمه
بخش رفرنس های یک مقاله از بخش های بسیار حساس و مهم میباشد که حتما باید برای نوشتن آنها زمان زیادی صرف شود و با دقت نوشته شود.برای رفرنس نویسی شیوه های مختلفی وجود دارد که در این بخش معرفی خواهیم کرد.
هر دانشجویی در طول دوره تحصیلاتش حداقل یک بار مجبور به ارائه یک کار تحقیقی و پژوهشی شده است و در همه کار های تحقیقی و پژوهشی آخرین بخش و مهم ترین بخشی که مینویسیم منابع تحقیق میباشد منابع و مراجع در یک تحقیق از جمله مهم ترین و اساسی بخش ها میباشند که برای رفرنس نویسی سبک ها و شیوه های جدید و زیادی وجود دارد که باید از معروف ترنی و معتر ترین روش ها استفاده کنیم.
روش APA
روش APA ، مخفف شده کلمات American Psychological Association است که محصول انجمن روان شناسی آمریکاست. این روش بیشتر برای ارجاع دهی پژوهش های گروهی مورد استفاده قرار میگیرد. در این روش از هر چهار سمت کاغذ، معادل یک اینچ (2.54cm) فاصله قرار میدهند. فونت نوشته در این روش ، Times New Roman میباشد. در روش APA ، بخشی از منابع در خود متن نوشته شده و بخش کامل تر در قسمت منابع درج میشود.
روش MLA
این روش بیشتر برای شاخه های علوم انسانی و ادبیات مورد استفاده قرار میگیرد. در واقع زمانی که منبع مورد استفاده کتاب باشد ، از این روش استفاده میکنیم. در این روش یک بخش در متن اصلی و یک بخش در بخش منابع ارجاع دهی صورت میگیرد. در متن اصلی بعد از اتمام جمله استفاده از کتاب ، نام نویسنده با یک فاصله و صفحه کتاب در داخل پارانتز ذکر میشود و اطلاعات تکمیلی در بخش آخر ( منابع ) درج میگردد.
روش AMA
این روش به طور تخصصی برای نوشته ها و مقالات پزشکی مورد استفاده قرار میگیرد. در روش AMA ، برای هر منبع ، یک شماره اختصاص داده شده ، و در بخش منابع ، کلیه این شماره ها به همراه توضیحات کامل در اختیار خواننده قرار داده میشود.
روش شیکاگو
این روش عمدتا برای نوشته های تاریخی مورد استفاده قرار میگیرد و یکی از روش های استاندارد برای انتشار مطالب به حساب می آید. برای هر منبع استفاده شده شماره ای تعریف میشود و در انتهای همان صفحه توضیحات لازم درج میگردد و دیگر در بخش منابع لازم به توضیح اثر نیست.
روش مکینتاش
این روش مشابه روش CMS است با این تفاوت که سبک CMS سبک استاندارد انتشار است ، اما روش مکینتاش استاندارد انتشار نیست.
روش IEEE
این روش مناسبترین سبک برای ارجاع دهی به مجلات انجمن IEEE است. در اکثر مواقع ، از این روش برای نوشته هایی در زمینه های علوم مهندسی استفاده میشود. این روش هم مانند سبک شیکاگو است و در خود متن از اعداد استفاده میگردد.
روش Iso 690
یک روش ایزو برای رفرنس دهی به متونی با هر موضوعی میباشد. این روش بیشتر برای فایل های متنی الکترونیکی کاربرد دارد. نقطه گذاری و سبک خاص جز اصول این روش بحساب نمی آید ، در واقع این روش ، وسیله ای برای ارائه بهتر مطالب است. آخرین ورژن ارائه شده برای این روش در سال 2010 میباشد.
روش هاروارد
این روش معمولا توسط دانشجویان بکار برده می شود. در روش هاوارد در ابتدا بلافاصله پس از متن مورد استفاده قرار گرفته ، در داخل پارانتز نام نویسنده و سال آن درج میگردد. سپس در بخش منابع ، فهرست کامل آن درج میگردد.
رفرنس ها در مقالات هر چه ناب تر و جدید تر باشند باعث میشود که مقاله بیشتر ایندکس شود و تعداد استنادات بیشتری به مقاله شود.بنابر این تا حدی که میتوانید منابع مقاله را جدیدتر و ناب تر بنویسید و منابع قبلی را به روز تر کنید.
