روش تحقیق میدانی چیست؟

روش تحقیق میدانی می‌تواند روشی برای جمع‌آوری داده‌های کیفی در نظر گرفته شود. درواقع محقق باید خودش وارد میدان شود تا به‌صورت طبیعی با مسئله روبرو شود. این روش، به روش مشاهده مشارکتی بسیار نزدیک است. در روش میدانی محقق باید تمام نکات مهم را یادداشت کند تا بعد از اتمام، آنها را جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل کند. این شیوه امروزه به یکی از پرکاربردترین روش‌های پژوهش‌های اجتماعی مانند جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی بدل شده و کمتر پژوهشگری است که به اهمیت این شیوه آگاهی نداشته باشد. این روش اغلب از طریق مصاحبه و مشاهده انجام می‌پذیرد. در حال حاضر از این روش برای بسیاری از مسائل و موضوعات اجتماعی در رشته‌های مختلف مورداستفاده قرار می‌گیرد.

تحقیق میدانی روشی است که در آن محقق برای جمع‌آوری داده‌ها به محیط واقعی وارد می‌شود و با استفاده از مشاهده، مصاحبه و یادداشت‌برداری به بررسی شرایط طبیعی می‌پردازد. در این روش، هدف اصلی دستیابی به داده‌های واقعی و طبیعی درباره پدیده‌های اجتماعی، رفتاری یا فرهنگی است. محقق با حضور در محیط مطالعه می‌تواند اطلاعات دقیق‌تری از رفتارها، تعاملات و شرایط اجتماعی به دست آورد که امکان مشاهده آن‌ها در فضای آزمایشگاهی یا کتابخانه‌ای وجود ندارد.

هدف اصلی از تحقیق میدانی، کسب داده‌های واقعی و طبیعی در زمینه‌ی موضوع مطالعه و درک عمیق‌تر از شرایط و رفتارهای انسانی است. این روش به محقق این امکان را می‌دهد که با حضور مستقیم در محیط، به بررسی و تحلیل دقیق‌تری از پدیده‌های اجتماعی و فرهنگی بپردازد. از طریق مشاهده‌ی مستقیم و تعامل با افراد، محقق می‌تواند به درک بهتری از دیدگاه‌ها، تجربیات و رفتارهای انسانی دست یابد. در نتیجه، تحقیق میدانی به پژوهشگران کمک می‌کند تا به شناخت عمیق‌تری از موضوعات مورد مطالعه خود برسند و بینش‌های ارزشمندی را در زمینه‌های مختلف اجتماعی به‌دست آورند و درنتیجه مقالات معتبری بنویسند به طوری که قابلیت اخذ پذیرش و چاپ مقاله از مجلات معتبر را داشته باشد.

تحقیق میدانی یک روش جامع و سیستماتیک برای جمع‌آوری داده‌ها از طریق مشاهده و تعامل مستقیم با افراد و محیط‌های اجتماعی است و در نگارش مقاله و پایان‌نامه بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش به محققان این امکان را می‌دهد که با حضور در مکان‌های واقعی، اطلاعات عمیق و دقیق‌تری به‌دست آورند. در ادامه، مراحل اصلی تحقیق میدانی به‌طور کامل بررسی می‌شود.

تحقیق میدانی تفاوت‌های قابل توجهی با سایر روش‌های تحقیق دارد، یکی از اصلی‌ترین این تفاوت‌ها حضور مستقیم محقق در محیط مطالعه است. در تحقیق میدانی، محقق به‌طور فعال در موقعیت‌های واقعی حاضر می‌شود و از نزدیک به مشاهده رفتارها، تعاملات و شرایط موجود می‌پردازد. این در حالی است که سایر روش‌های تحقیق، مانند تحلیل داده‌های ثانویه یا مطالعه کتابخانه‌ای، معمولاً به منابع از پیش موجود و داده‌های ثبت‌شده متکی هستند و ممکن است به عمق واقعی موضوعات نپردازند. به این ترتیب، تحقیق میدانی به محقق این امکان را می‌دهد که داده‌های عمیق‌تر و دقیق‌تری را جمع‌آوری کند و به درک بهتری از زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی پدیده‌های مورد مطالعه دست یابد.

تحقیق میدانی عمدتاً به عنوان یک روش جمع‌آوری داده‌های کیفی شناخته می‌شود که به محقق این امکان را می‌دهد تا تجربیات و دیدگاه‌های عمیق افراد را در زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی مورد مطالعه قرار دهد. با این حال، این روش به‌تنهایی محدود به داده‌های کیفی نیست و در برخی موارد امکان جمع‌آوری داده‌های کمی نیز وجود دارد. به عنوان مثال، محقق می‌تواند از پرسشنامه‌ها برای جمع‌آوری اطلاعات عددی یا آمار استفاده کند و یا با شمارش تعداد خاصی از رفتارها و رویدادها، داده‌های کمی را به‌دست آورد. بنابراین، در حالی که تحقیق میدانی به‌طور عمده بر داده‌های کیفی تمرکز دارد، قابلیت ادغام داده‌های کمی نیز به آن افزوده می‌شود، که این امر می‌تواند به تجزیه و تحلیل جامع‌تر و دقیق‌تری منجر شود.