سینا ترجمه
با پیشرفت تکنولوژی و گسترش دسترسی به اینترنت و محتوای مقالات علمی، موارد سرقت ادبی نیز بیشتر شده و این امر باعث حساسیت و سختگیری مجلات علمی در این مورد گردیده و بسیاری از مقالات علمی به‌همین علت رد یا ریجکت میشوند.
با پیشرفت تکنولوژی و گسترش دسترسی به اینترنت و محتوای مقالات علمی، موارد سرقت ادبی نیز بیشتر شده و این امر باعث حساسیت و سختگیری مجلات علمی در این مورد گردیده و بسیاری از مقالات علمی به‌همین علت رد یا ریجکت میشوند. داوران و سردبیران ژورنال‌های بین‌المللی علمی، پس از دریافت مقالات محققین ابتدا به بررسی سرقت ادبی آنها پرداخته و در صورت تشخیص سرقت ادبی حتی به مقدار اندک، روند بررسی مقاله را متوقف میکنند و مقاله حتی به مرحله بررسی محتوای علمی نیز نمیرسد. بنابراین موثرترین راهکار، بررسی سرقت ادبی مقالات و بررسی کپی بودن مقاله قبل از ارسال برای داوری توسط خود محقق است تا در صورت تشخیص سرقت ادبی، موارد تشابه متنی بازنویسی و مرتفع گردند. این بررسی توسط نرم افزارها و سایتهای مختلفی که به این منظور طراحی شده اند انجام میگیرد.
موارد مختلفی در نرم افزار بعنوان سرقت ادبی شناخته میشود. از جمله کپی کردن کامل از یک متن. کپی کردن بخشی از متن با ذکر منبع. کپی کردن بخشی از متن بدون ذکر منبع. کپی کردن بخشی از متن با ذکر منبع و بدون علامت نقل قول. ارائه ایده و نظر دیگران به‌نام خود. استفاده از نظریات دیگران بدون ذکر منبع. ارائه اطلاعات نادرست در مورد نویسنده یا بخشی از متن. بطور کلی سرقت ادبی می تواند به دو صورت اتفاق بیفتد:
عامدانه: نویسنده بخشی از متن را بدون ارجاع در متن خود وارد نموده است.
غیر عمد یا Unintentional plagiarism: نویسنده بدون اطلاع و صرفا بصورت اتفاقی متنی مشابه مقالات دیگر نوشته است.
در مقالات علمی با توجه به اینکه ایده مقالات تا حد زیادی می تواند شبیه هم باشد و منعی نیز در اینباره وجود ندارد، سرقت ادبی بیشتر به کپی برداری از متن سایر مقالات و منابع اشاره دارد. بدین معنا که اگر شباهت جملات و اصطلاحات مقاله با منابع دیگر از درصد معینی بالاتر باشد، مقاله شامل موارد سرقت ادبی خواهد بود. این اتفاق چه عمدی و چه غیرعمد، بایستی توسط نویسنده اصلاح و برطرف گردد.
برای تشخیص سرقت ادبی مقالات از یک سری منابع مانند مقالات، کتاب ها، پایان نامه ها، مطالب موجود در اینترنت و ... استفاده می شود. به عبارت دیگر یک پایگاه عظیمی از این منابع ایجاد شده که متن مقاله با کمک نرم افزار یا سایتهای تشخیص سرقت ادبی با کل این منابع مقایسه و بخش های مشابه مشخص می شود. لازم به ذکر است که self- Plagiarism نیز ممنوع می باشد. بدین معنی که محقق در مقاله جدید خود از برخی بخش های مقالات چاپ شده قبلی خود استفاده نماید. این عمل علی رغم اینکه ماهیتا سرقت ادبی محسوب نمی شود، اما در بررسی میزان مشابهت لحاظ می گردد و باید از آن اجتناب کرد. برای پرهیز از ارتکاب به سرقت ادبی، رعایت موارد زیر ضروریست:
- عین جمله باید نقل قول شود و در انتها نام منبع ذکر شود.
- اگر از بیش از دو جمله استفاده میشود گاهی نیاز است که از خالق اصلی اجازه گرفته شود.
- از هر عکس، نمودار و جدولی که استفاده میشود باید به نگارنده اصلی آن ارجاع داده شود.
- اگر از نتیجه تحقیقاتی شخصی استفاده میکنید، بویژه نتایجی که در دنیا بسیار معروف هستند (مانند قانون نسبیت انیشتین) باید لحاظ شود.
البته این موارد برای آثاری قابل اجراست که قابلیت مکتوب شدن داشته باشند، اما در رابطه با آثاری مانند نقاشی، مجسمه سازی و... نمیتوان بر روی اثر خلق شده، نام شخصی که ایده از او گرفته شده را لحاظ نمود، بنابراین تنها روش جلوگیری از سرقت، اعلام آن به طور صادقانه به همگان است.
چنانچه به نرم افزار ها و سایت های بررسی سرقت ادبی مقالات، دسترسی ندارید و یا استفاده از آنها برای شما هزینه بر و یا سخت است، اما برای ارسال مقالات علمی خود خصوصا به مجلات معتبر خارجی نیاز به پارافریز و رفع موارد سرقت ادبی مقاله خود در زمان کوتاهی دارید، این کار را به متخصصین زبده موسسه سینا بسپارید. کارشناسان ما با سالها فعالیت در این حوزه، امکان پارافریز و بررسی مقالات شما را در کوتاهترین زمان ممکن و با هزینه ای کاملا به صرفه فراهم میکنند تا در پذیرش مقالات خود از سوی مجلات با کمترین احتمال ریجکت مواجه باشید و در چاپ مقاله خود موفق عمل کنید.
بیشتر بخوانید:
